Asset Publisher
Cięcia rębne, a wieloletnia perspektywa funkcjonowania lasu jako źródła dóbr gospodarczych, przyrodniczych i społecznych.
Las niezagospodarowany w fazie rozpadu.
Podstawowym celem prowadzenia cięć rębnych w hodowli lasu jest zastąpienie dojrzałego drzewostanu młodym pokoleniem lasu. Rębnie, w zróżnicowany sposób ukierunkowują i kształtują ten proces wpływając na tempo wymiany pokoleń, skład gatunkowy przyszłych drzewostanów, formy zmieszania, strukturę przestrzenną i wiekową.
Stosując odpowiednio dobrane rębnie leśnicy mogą kreować optymalne warunki rozwoju nowego pokolenia lasu, zgodnie z wymaganiami ekologicznymi poszczególnych, posadzonych gatunków drzew w kolejnych fazach rozwojowych bądź też inicjować powstanie odnowień naturalnych. Rębnie są też narzędziem wykorzystywanym w ochronie czynnej, wpływając na zachowanie bądź poprawę stanu siedlisk przyrodniczo cennych. Aktualnie coraz większego znaczenia nabierają tzw. "rębnie retencyjne" pozwalające zachować cenne elementy poprzedniego pokolenia. Ich stosowanie jest zgodne i rekomendowane przez wytyczne obowiązujące m.in. na obszarze Unii Europejskiej.
Z punktu widzenia wielofunkcyjnej i trwałej gospodarki leśnej, cięcia rębne mają kluczowe znaczenie dla prawidłowego kształtowania drzewostanów przy jednoczesnym zapewnieniu dostępności surowca drzewnego, zachowaniu różnorodności przyrodniczej i lasów jako użytecznego społecznie dobra narodowego.
Celem uzyskania szczegółowych informacji na temat klasyfikacji i sposobu prowadzenia rębni zachęcamy do odwiedzenia strony http://rebnie.wl.sggw.pl
