Konwalia uznawana jest za kwiat szczęścia, zgody, pomyślności i młodości. A przez to, iż jej piękne białe dzwoneczki są tak delikatne i niepozorne – uznawana jest za symbol niewinności i skromności. Jeśli się z kimś poróżniliśmy i leży nam to „na wątrobie", wręczmy tej osobie bukiecik konwalii – zgoda i pojednanie murowane.

Zapach konwalii jest wyjątkowo mocny i przyjemny dla ludzkiego nosa. Na jego bazie tworzy się wiele kosmetyków.

Dla leśników konwalia to – oprócz wdzięcznego obiektu do podziwiania w majowe dni pracy terenowej – także ważna roślina wskaźnikowa. Oznacza to, że obecność konwalii w leśnym runie dostarcza informacji o jakości siedliska, czyli przede wszystkim o żyzności i wilgotności gleby. Takie rozpoznanie jest potrzebne do określenia, jakie gatunki w określonych częściach lasu mogą rosnąć.

Nasza konwalia jest związana z siedliskiem zwanym przez leśników borem mieszanym świeżym. Tu głównym gatunkiem jest sosna, ale występuje z domieszkami, głównie dębem, świerkiem, bukiem i jodłą (w granicach zasięgu ich występowania) czy grabem. Często w takich lasach w podszycie spotkamy leszczynę, trzmielinę, kalinę koralową czy szakłak i jałowiec. W dnie lasu – obok naszej bohaterki, konwalii – spotkać możemy paproć orlicę, a z mniejszych roślin konwalijkę dwulistną, pszeńca zwyczajnego i poziomkę, a często tuż obok połaci konwalii zobaczymy łany borówki czernicy.

Uwaga! Wszystkie części rośliny świeżej i wysuszonej konwalii są trujące, najbardziej kwiaty i liście. Woda, w której stały konwalie, jest również trująca.

Kilka ciekawostek:
W dawnych czasach konwalie nazywano „Łzami Naszej Pani", używano ich również do dekoracji kościelnych ołtarzy, a ponieważ ułożenie kwiatów na łodyżce przypomina drabinę – średniowieczni mnisi nazywali tę roślinę „drabiną do nieba".

Kilku portretów właśnie z bukiecikiem konwalii – symbolem sztuki lekarskiej i nauki w dłoni – doczekał się nasz najbardziej znany astronom Mikołaj Kopernik. Być może sam uczony przedstawiał się z konwalią, bowiem jego portret wykonany na podstawie autoportretu przez Tobiasa Stimmera to właśnie wizerunek z konwalią w dłoni. Tego sprawdzić jednak nie możemy, bo oryginalny autoportret został zniszczony w 1597 roku.